Jan KasprowiczJan Kasprowicz urodził się 12 grudnia 1860 r. w Szymborzu na Kujawach jako najstarszy syn Piotra i Józefy z Kloftów.   W 1870 r. rozpoczął naukę w pruskim gimnazjum inowrocławskim. Trafił tam dzięki nauczycielom wiejskich szkółek z Szymborza i Łojewa Andrzeja Dybalskiego i Józefa Przybyszewskiego. Maturę uzyskał w 1882 r. w Gimnazjum im. Marii Magdaleny w Poznaniu. Miał wówczas 23 lata. Studiował w Lipsku, Wrocławiu i Lwowie. We Lwowie doktoryzował się w 1904 r., a w 1908 r. objął katedrę literatury porównawczej  na Uniwersytecie im. Jana Kazimierza. Szczytem jego kariery uniwersyteckiej był wybór na rektora w roku akademickim 1921/1922.

Zadebiutował w 1878 r. sonetem "Poranek" opublikowanym w gnieźnieńskim czasopiśmie "Lech". Pierwszy tomik poezji Poezje przez Jana Kasprowicza ukazał się w 1889 roku we Lwowie. Następnie opublikował m.in.:  poematy Chrystus (1890) i Miłość (1895), tomiki poezji: Anima Lachrymans (1890), Krzak dzikiej róży (1898), Chwile (1911), Księga ubogich (1916), Mój świat (1925), hymny: Ginącemu światu (1901), Salve  Regina (1902), dramaty: Bunt Napierskiego (1899), Baśń nocy świętojańskiej (1899), Uczta Heriodiady (1905), Marchołt gruby a sprośny - misterium tragikomiczne (1913). Był także, w swoim czasie, cenionym tłumaczem literatury francuskiej, angielskiej, niemieckiej i flamandzkiej. Przełożył w całości utwory Ajschylosa i Eurypidesa.

Zmarł 1 sierpnia 1926 r. na Harendzie koło Zakopanego. Pochowany w mauzoleum na Harendzie wybudowanym ze składek społecznych.

Bibliografia: Janina Sikorska, Jan Kasprowicz Poszukiwanie prawdy

Szkoła Podstawowa nr1

im. Jana Kasprowicza

w Kruszwicy